Onze DreamTeamkinderen en tweetalig opvoeden

Ondertussen ben ik meertalig, maar ik ben ééntalig opgevoed: Nederlands. 
Ondanks mijn Antilliaanse vader en het dagelijks blootstaan aan Papiaments spraken mijn broers en ik als kind alleen Nederlands. Wij hoorden mijn vader Papiaments met zijn vrienden praten, maar er was verder geen Antiliaanse familie in de buurt om Papiaments tegen te praten.
Mijn vader was in sommige dingen heel moeilijk en in sommige dingen heel makkelijk. Zijn mening: jullie kinderen horen zoveel Papiaments. Als jullie groter zijn en het echt willen leren, heb je het in no-time onder de knie. Beetje makkelijk standpunt, maar oke ik had het er maar mee te doen. Wat is de eindstand nu alle kinderen in de 30 zijn? Mijn twee broers kunnen nog steeds maar een paar woordjes Papiaments en ik kan een eenvoudig gesprek voeren.

Dus toen de Dream Team Kinderen één voor één werden geboren, werd tweetaligheid een vraagstuk. Wat gaan we doen? Dream Team Papa is drietalig: Koerdisch vanaf baby, Turks vanaf een jaar of 7 en Nederlands vanaf een jaar of 14. We hebben besloten dat de kinderen in ieder geval goed Nederlands en Turks moesten leren. Koerdisch en Papiaments: leuk, maar bijzaak.

Zo gezegd, zo gedaan. Dream Team Papa zou Turks praten met de kinderen en ik Nederlands. Dat pakte alleen zo uit dat Dream Team Papa te weinig thuis was als fulltime werkende vader om de kinderen regelmatig van Turks te voorzien. De kinderen begonnen dus met Nederlands te praten en een heel klein beetje Turks en nog steeds is heel duidelijk Nederlands hun moedertaal. In de tussentijd hebben we wat meer Turks ingevoerd door een turkse gastouder die de hele dag Turks met de kinderen praat, Turkse kinderprogramma's kijken en iedere zondag op speelse wijze een uurtje Turkse les van een echte leraar. En toch wil het niet echt met dat Turks. Ze verstaan alles, maar vloeiend spreken ho maar.

Toen kwam mijn grote ontdekking vorige week (die al minstens 10 jaar oud schijnt te zijn).

Kinderen, ook heel jonge kinderen, kunnen zichzelf alles leren. Ze kunnen bijvoorbeeld zelf leren hoe ze met een computer om moeten gaan en daarna kunnen ze zichzelf heel goed een vreemde taal leren via een computer die tegen hen praat. En nu met de Ipad zijn de mogelijkheden alleen maar meer en meer en toegankelijker geworden. Er is een wereld voor me open gegaan. Ik was helemaal tegen computer, Ipad, Nintendo DS, enzovoorts voor kleine kinderen. Onze kinderen konden alleen op school oefenen met een computer en DS alleen bij vriendjes. Maar nu ben ik om. Weliswaar ben ik nog steeds van mening dat er ook echte speeltijd moet zijn. Maar nu denk ik dat de Ipad een goede aanvulling kan zijn op het leerproces van kinderen en dus is er wellicht nog hoop voor het Turks van onze Dream Team Kinderen. :)