Enge dromen

Onze Grote welp is onze eerste liefdesbaby. En dat merk je. Tenminste, wij merken dat. Hij is de grootste klimaap, is altijd aan het rennen en springen, praat bij voorkeur hard en staat altijd vooraan. Een echte jongen zou je denken. Maar ondertussen is hij een heel gevoelig en lief jongetje. Hij vindt het meisjesspeelgoed bijna leuker dan zijn eigen speelgoed, houdt enorm veel van knutselen, is een echte grote beschermende broer voor heel veel kleine jongetjes en zijn broertje natuurlijk en hij heeft lak aan het hele machogebeuren van jongens onderling. Maar hij is stoer op zijn eigen manier.

En onze Grote welp is bangig. Dat is hij al van jongsaf aan. Bang voor heksen, bang voor het donker, bang voor wolven, bang voor nieuwe dingen (tenzij het de hoogte in klimmen betreft). Hij slaapt dus ook standaard met een nachtlampje en wordt huilend wakker als ik het nachtlampje een keer vergeten ben. Op school zijn de juffen altijd stomverbaasd als ik dat vertel.

In de loop van de jaren weten we dat als Halloween eraan komt de angst voor heksen terugkomt. Als we te vaak het verhaal van Roodkapje vertellen, is onze meneer bang voor de grote boze wolf. Als hij iets op televisie ziet wat een beetje eng is, slaapt hij slecht. Hij kan soms maanden volhouden dat er echt een hels in zijn kamer komt of is geweest. En ook dat de wolf 's nachts in zijn kamer komt. Ramen en deuren gecontroleerd. Die zitten op slot. Maar toch komen deze enge figuren 's nachts binnen.

Het is zo bijzonder hoe kinderen zich ontwikkelen. Want nu is hij bijna 7 en zitten we in de boze-wolffase. De boze wolf komt elke nacht weer op bezoek. Maar hij kan nu begrijpen dat deze boze wolf niet meer door een deur of een raam kan komen. Hij weet ook dat het niet echt is. Maar nu zegt hij: "Mama, de schaduwen in mijn kamer lijken steeds allemaal op een wolf. Dat vind ik eng." Zijn begrip ontwikkelt zich dus. Gelukkig! Want het is zo zielig om zo'n klein hummeltje zo bang te zien. Hoe irrationeel het ook is. Voor hem is het echt angst.

Heel veel weggooien!

Het was even stil op dit blog. Maar ik heb mijn tijd goed benut. Ik heb namelijk heeeeel veel weggegooid en een beetje verkocht, want ja, als tijdelijk in een camper gaat wonen kan je niet veel meenemen en iedere m3 opslag kost geld. Terwijl als je het spul verkoopt, levert het geld op. 

Ik had met de kinderen afgesproken dat de helft van het speelgoed weg ging, want ze spelen er nauwelijks mee. Ze gaan liever naar buiten, knutselen, klimmen over banken of tentje spelen met dekens en kussens. Maar toen het puntje bij het paaltje kwam, mocht ongeveer een kwart weg. Maar oke, nog best een redelijke score. 
Nog even in allerlei hoeken en gaten gesnuffeld voor wat andere dingen dan speelgoed om te verkopen. Overbodige spullen genoeg in ons huis. En toen waren we klaar voor de rommelmarkt.

Resultaat na een dagje rommelmarkt in onze buurtspeeltuin: lekker gebruind, een dag met veel gezelligheid, een paar spulletjes verkocht, en na aftrek van de zakjes snoep, koffie en thee een winst van € 8,-. Uniek Meisje vroeg na 2 uur al of we nu rijk waren. Niet qua geld dus, maar wel een hele dag samen buiten geweest. Dus eigenlijk toch wel rijk. :) 
Verder constateerde ik een bijzonder fenomeen. Moeders vertelden me namelijk vertellen dat hun huis al helemaal vol zat, vooral als het om speelgoed ging. Maar bij de kraampjes met dameskleding en keukenspul kwamen ze dan met volle tassen vandaan. Ik vond het zo zielig voor de kindjes, dat ik ze het speelgoed maar gewoon meegaf op het eind van de middag. Leverde me wat minder vriendelijke moederblikken op, maar erg gelukkige kindjes. En ik werd er ook gelukkig van. Weer iets minder ruimte die in beslag wordt genomen door 'spullen'.

Maar het allerbeste resultaat is dat ik daardoor in een enorme opruimstemming kwam. Dus de dagen erna echt goed huisgehouden. Dream Team Papa keek meewarig naar mijn opruimwoede en vraagt zich nog steeds af wanneer ik weer in de normale modus ga. 
Ik had al verschillende dingen op marktplaats gezet. Maar sommige dingen lopen echt voor geen meter. Eerst vond ik het zonde om spullen en kleding weg te gooien. Maar geen enkele goede doelen organisatie accepteert speelgoed dat niet meer helemaal picobello is of kleding met een klein vlekje of te repareren gat op de knie. Alles waarvan ik dacht dat ik dat aan de straatstenen niet meer kwijt zou raken, zelfs niet als ik het weg zou geven, heb ik dus helaas maar gewoon weggegooid: 12 dozen met spullen, papieren, lege ordners en boeken (studieboeken, syllabussen, boeken van meer dan 20 jaar oud over allerhande hobbies, landen, enz.) en 1 vuilniszak met kleding. Nu staan er nog 3 vuilniszakken met kinderkleding te wachten om opgehaald te worden door het vrouwenopvanghuis (Blijf-van-mijn-lijf-huis in de volksmond). En heb ik een bank van 3 meter vol staan met spullen, speelgoed en boeken die ik echt niet weg kan gooien, want dat is allemaal nog zo goed. Dus morgen maar eens heel actief alles nog een keer op marktplaats zetten. Al komen mensen het gratis ophalen. Weg = weg! 

En ik voel me zo opgelucht en opgeruimd. Heerlijk!!

Even weer met beide benen op de grond

Gisteren was ik heerlijk aan het dromen over onze reis van een jaar. Ik kan makkelijk alle obstakels naast me neerleggen en me overgeven aan heel veel gedroom over hoe we de camper inrichten, waar we allemaal heen gaan, hoe we elke dag gaan genieten van elkaar, hoe ons dagelijks leven eruit zal zien. Eigenlijk ben ik in mijn hoofd al weg zowat.
Ik zie ons al op afgelegen plekjes tussen de bergen staan, de kinderen lekker buiten in de natuur spelen, zonnetje, hapje eten koken, boekje lezen, blogje schrijven, met handen en voeten kletsen met de dorpsbewoners, wandelen in de natuur: genieten van elkaar!  

Maar toen ik mijn dromen deelde met Dream Team Papa haalde hij me weer ruw uit mijn droom. Onderdeel van onze taakverdeling is namelijk dat hij de financiën regelt en beheert. We moeten eerst nog een schuld van DUO aflossen, we moeten nog Dream Team Papa's  turkse dienstplicht afkopen, we moeten ons huis nog verbouwen tot twee appartementen zodat het goed te verhuren is als we weg zijn, we moeten de camper nog helemaal opknappen, we moeten nog van alles wat allemaal geld kost. :( En toch ben ik er heilig van overtuigd, en Dream Team Papa ook als hij even alle zorgen over financiën laat varen, dat we volgend jaar zomer vertrekken. 

Dus een paar van onze nieuwe slogans de revue laten passeren: "What doesn't kill you makes you stronger." en "Alles is geen probleem". En daarna konden we lekker samen aan het dagdromen: Turkije, Finland, Denemarken, Azerbeidzjan, Kazachstan, India, China, Oman, Saoudi-Arabië, Marokko, Egypte, Spanje. Dat is tot nu toe ongeveer het lijstje van de landen die we willen gaan ontdekken. 

Dream Team Papa is een financiële wizz kid (maar dan volwassen), dus ik weet zeker dat volgend jaar zomer een zak met geld klaar staat (digitaal dan).  Zo lang ik me er maar niet teveel mee bemoei en het gat in mijn hand zo klein mogelijk hou. :)

Homeschooling, maar dan in de camper

Als we gaan reizen, zomer 2014, moeten de kinderen onderweg natuurlijk wel een beetje leren. Als moeder wil je natuurlijk niet dat de kinderen achter gaan lopen. En waar we ons daarna dan ook gaan settelen, zou het fijn zijn als ze hetzelfde niveau als leeftijdsgenootjes hebben zodat ze bij deze leeftijdsgenootjes in de klas kunnen komen. Of ik moet natuurlijk hun hele schoolcarriére aan 'homeschooling' blijven doen. Maar iets zegt me dat ik daar niet helemaal geschikt voor ben.

Maar om een lang verhaal kort te maken. Ik ben me al een tijd aan het oriënteren op het zelf les geven. Ik was me er niet van bewust, want wie geeft zijn kinderen in Nederland nou zelf les, maar er is op internet een wereld voor me open gegaan. Lang leve het www! :)

Je kan lespakketten kopen per leerjaar bij de Wereldschool. Kost een paar duizend euro per leerjaar en levert je ongeveer een verhuisdoos aan materiaal op. Leek me geen aantrekkelijke optie gezien het feit dat we 3 leerplichtige kinderen hebben tegen die tijd. Dus 3 keer een paar duizend euro en 3 verhuisdozen in de camper, of op de camper?? Voordeel is wel dat je begeleid wordt door een opgeleid docent in je pogingen je kinderen iets bij te brengen.

Toen ging ik beter nadenken en verder zoeken. Al die thuis lesgevende moeders nemen ook niks af van de Wereldschool. Je hebt gewoon websites die je ondersteunen bij het samenstellen van een lesrooster voor een jaar. Websites die je tips geven en ondersteuning bieden bij het samenstellen van het lesmateriaal en je kan het lesmateriaal zelf kopen of digitaal samenstellen. En je hebt natuurlijk de Steve Jobs Scholen. Volgende week gaan we naar een informatiebijeenkomst. Dus ik ben helemaal gerustgesteld. Dit gaat me zeker lukken. Grote Welp moet in dat jaar groep 5 gaan doen. Uniek Meisje is van eind februari, maar streberig tot en met. :) Dus heb ik op school gevraagd of ze komend schooljaar groep 3 mag doen in plaats van groep 2. Dan leert ze lezen en schrijven klassikaal in plaats van van mij. Ze is zo enthousiast erover dat ze nu al dagelijks wil oefenen met boekjes lezen. Uit de testen blijkt ook dat ze dat goed aan zou kunnen. Dus dan kan ik als we weg zijn wat dingetjes van groep 4 met haar gaan doen, maar loopt ze in principe al voor op haar leeftijdsgenootjes. En Laatste Meisje zou in het jaar dat we weg zijn groep 2 moeten doen. Dus lekker kleuteren samen.

Ik heb er zin in!

Oh ja, en voor degenen die zich afvragen hoe we dat met de leerplicht gaan regelen. Het antwoord is: niet. Ik heb het uitgezocht en nagevraagd en de kans om ontheffing van de Leerplichtwet te krijgen voor ons plan is nihil. Dus rest ons geen andere keus dan ons uitschrijven uit Nederland.

Zomervakantie ! ! !

Nee, helaas is het nog geen vakantie. Maar de vakantieplannen zijn nu wel definitief. 

In al ons enthousiasme hadden wij bedacht dat we deze zomer wel konden gaan proefdraaien met de camper. Maar dan hadden toen er nog sneeuw lag al moeten beginnen met de verbouwing van de camper. En aangezien wij erg van het warme weer zijn en ’s winters zo weinig mogelijk buiten komen…… geen geheel vernieuwde camper op het moment. Dus moesten we de plannen gaan veranderen. :(

Nog even gewacht op het verlossende antwoord over het wel of niet verlengen van mijn huidige opdracht die tot 1 juni liep. Verlossende antwoord was een verlenging tot eind december. Voorlopig weer even financieel safe dus.

En toen kon de planvorming toch echt beginnen. :) De kinderen hadden maar één wens: naar ons appartement in Alanya en zwemmen in zee. Laat dat nou ook een erg goedkope vakantie zijn voor 8 personen. Dus als de vakantie begint, tuffen we weg in ons meer dan 30 jaar oude Ford busje (jawel, met gordijntjes). We tuffen naar Alanya met alle zes de kinderen. Eenmaal daar kunnen de kinderen en ik nog een paar dagen genieten van het strand op 15 minuten lopen van ons appartement. Dream Team Papa gaat in die dagen regelen dat een garage ons busje geheel gaat pimpen. Daarna vlieg ik weer terug naar Nederland. Iemand moet het werk doen en centjes verdienen. En aangezien mijn opdrachtgevers niet bepaald zitten te wachten op mijn ideale 6 weken durende vakantie in de zomerperiode met een krappe bezetting meld ik me maar weer in die weken. En na drie weken vlieg ik vrijdagavond meteen weer terug naar het zonnige Alanya. Dan hebben we nog anderhalve week om met zijn allen te genieten van de zon. En daarna tuffen we met zijn allen weer terug naar Nederland. 

Mijn geweldige Dream Team Papa gaat dus een kleine 3 weken alleen met onze zes Dream Team kinderen vakantie vieren. Dat zal bestaan uit strand en uitstapjes naar het kleine centrum. Ons appartement is van alle gemakken voorzien, dus het zal ze aan niks ontbreken. Dat moet kunnen toch?

Zo jammer dat ik niet ook zes weken naar de zon kan. Maar ik troost me met de gedachte dat ik volgend jaar rond deze tijd in een camper rondrijd om nog veel langer in de zon door te gaan brengen.

Onze DreamTeamkinderen en tweetalig opvoeden

Ondertussen ben ik meertalig, maar ik ben ééntalig opgevoed: Nederlands. 
Ondanks mijn Antilliaanse vader en het dagelijks blootstaan aan Papiaments spraken mijn broers en ik als kind alleen Nederlands. Wij hoorden mijn vader Papiaments met zijn vrienden praten, maar er was verder geen Antiliaanse familie in de buurt om Papiaments tegen te praten.
Mijn vader was in sommige dingen heel moeilijk en in sommige dingen heel makkelijk. Zijn mening: jullie kinderen horen zoveel Papiaments. Als jullie groter zijn en het echt willen leren, heb je het in no-time onder de knie. Beetje makkelijk standpunt, maar oke ik had het er maar mee te doen. Wat is de eindstand nu alle kinderen in de 30 zijn? Mijn twee broers kunnen nog steeds maar een paar woordjes Papiaments en ik kan een eenvoudig gesprek voeren.

Dus toen de Dream Team Kinderen één voor één werden geboren, werd tweetaligheid een vraagstuk. Wat gaan we doen? Dream Team Papa is drietalig: Koerdisch vanaf baby, Turks vanaf een jaar of 7 en Nederlands vanaf een jaar of 14. We hebben besloten dat de kinderen in ieder geval goed Nederlands en Turks moesten leren. Koerdisch en Papiaments: leuk, maar bijzaak.

Zo gezegd, zo gedaan. Dream Team Papa zou Turks praten met de kinderen en ik Nederlands. Dat pakte alleen zo uit dat Dream Team Papa te weinig thuis was als fulltime werkende vader om de kinderen regelmatig van Turks te voorzien. De kinderen begonnen dus met Nederlands te praten en een heel klein beetje Turks en nog steeds is heel duidelijk Nederlands hun moedertaal. In de tussentijd hebben we wat meer Turks ingevoerd door een turkse gastouder die de hele dag Turks met de kinderen praat, Turkse kinderprogramma's kijken en iedere zondag op speelse wijze een uurtje Turkse les van een echte leraar. En toch wil het niet echt met dat Turks. Ze verstaan alles, maar vloeiend spreken ho maar.

Toen kwam mijn grote ontdekking vorige week (die al minstens 10 jaar oud schijnt te zijn).

Kinderen, ook heel jonge kinderen, kunnen zichzelf alles leren. Ze kunnen bijvoorbeeld zelf leren hoe ze met een computer om moeten gaan en daarna kunnen ze zichzelf heel goed een vreemde taal leren via een computer die tegen hen praat. En nu met de Ipad zijn de mogelijkheden alleen maar meer en meer en toegankelijker geworden. Er is een wereld voor me open gegaan. Ik was helemaal tegen computer, Ipad, Nintendo DS, enzovoorts voor kleine kinderen. Onze kinderen konden alleen op school oefenen met een computer en DS alleen bij vriendjes. Maar nu ben ik om. Weliswaar ben ik nog steeds van mening dat er ook echte speeltijd moet zijn. Maar nu denk ik dat de Ipad een goede aanvulling kan zijn op het leerproces van kinderen en dus is er wellicht nog hoop voor het Turks van onze Dream Team Kinderen. :)

Suiker en suikerproducten passen in een gezonde gevarieerde voeding en actieve leefstijl

Dit staat echt op een pak suikerklontjes!














Wij kregen een pak suikerklontjes. Het bezoek zei erbij: "Deze suiker is beter, want deze is 100% natuurlijk." Ik sloeg nog net niet stijl achterover! Suikerklontjes zijn toch suikerklontjes en allemaal gemaakt van geraffineerde suiker? En in mijn ogen vergif van de allereerste orde! 

Na mijn onwaarschijnlijk grote verbazing volgde de toelichting: "Het staat op het pakje hoor." En ja hoor. Het stond er echt: "Suiker en suikerproducten passen in een gezonde gevarieerde voeding en actieve leefstijl." Even googlen en ik vond nog wat meer uitleg.

Schaamteloos vind ik het! Mensen worden bedrogen waar ze bij staan. En het allerergste: sommige mensen geloven het! Ik moet er nog net niet van huilen.

Ik worstel al tientallen jaren met mijn suikerverslaving. Het was bij mij een echte suikerverslaving. Iedere dag minstens een reep chocolade of een zak Pas sinds een paar maanden is het me gelukt deze verslaving een halt toe te roepen. En dan zie ik dit op een pak suikerklontjes staan. :( Snik.....

Goede of slechte multi culti opvoeding

Aangezien wij erg multi culti zijn, zie ik verschillende opvoedingen van dichtbij. En die zijn erg verschillend. Ik denk vaak na over hoe ik mijn kinderen opvoed. Doe ik het goed? Kan ik het beter anders doen? Zal ik het doel bereiken, namelijk allemaal gezonde evenwichtige en zelfverzekerde kinderen die ik met vertrouwen de wijde wereld in kan sturen? En dan passeren al die verschillende opvoedstijlen in mijn gedachten de revue.

Om ze te beschrijven, moet ik even generaliseren. Voel je dus niet aangevallen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen die de regel bevestigen. :)

De opvoeding van Nederlandse kinderen: kinderen moeten van jongsaf aan leren om goed te luisteren naar volwassenen, zich netjes te gedragen en niet brutaal te zijn. Als baby is rust, reinheid en regelmaat belangrijk, dus kinderen krijgen een vast ritme aangeleerd. Hoe sneller de kinderen zelfstandig worden, hoe beter. Kinderen wordt geleerd dat ze in hun eigen bed moeten slapen, ze moeten zich al jong zelf aan kunnen kleden, moeten helpen met kleine klusjes in huis, enzovoorts. Maar ondanks al die jong aangeleerde zelfstandige handelingen, blijven de kinderen tot hun 18^e echt kinderen en krijgen ze, behalve voor zichzelf zorgen en eventueel een bijbaantje, weinig volwassen verantwoordelijkheid in het gezin. Daarnaast discussiëren Nederlandse kinderen regelmatig met hun ouders. Ze staan voor een deel naast hun ouders in plaats van eronder, zeker als ze wat verder in de puberteit komen. Na hun 18e gaan ze echt leren op eigen benen te staan en moeten ze volwassen worden.

De opvoeding van Turkse kinderen: kleine kinderen zijn schattig, lief en onschuldig en krijgen alles wat hun hartje begeert. Met als gevolg dat het vreselijk verwende blagen zijn die niet zonder hun moeder kunnen en jengelen bij het minste of geringste dat ze niet aan staat, want dan krijgen ze het toch. Kleine kinderen gaan hierdoor vaak laat slapen, eten wanneer ze dat zelf aangeven en slapen meestal nog lang bij hun moeder in bed (of hun moeder bij hun). Vanaf een jaar of 7 tot een jaar of 12 worden de kinderen als grote kinderen gezien en leren ze langzaamaan dat jengelen niet voor grote kinderen is en dat ze altijd moeten luisteren naar volwassenen, met name andere volwassenen. Moeders blijven een zwak voor hun kinderen hebben en ze alles geven wat ze vragen. Vanaf hun 12e ongeveer worden kinderen gezien als kleine volwassenen in wording. Dan gaat de vader een strengere rol spelen en moeten ze zich netjes gaan gedragen, altijd naar volwassenen luisteren en altijd helpen in huis. Turkse tieners zijn over het algemeen erg rustig, worden veel onderwezen in normen en waarden vanuit de islam en zijn dienstbaar aan hun ouders. Langzaamaan werken ze naar het doel dat ze op hun 18e toch wel serieuze jonge mensen zijn die een paar jaar later een serieuze verbintenis aan kunnen gaan (trouwen).

De opvoeding van antilliaanse kinderen: kleine kinderen zijn lief en schattig en worden enigszins verwend. Mensen vinden het grappig als peuters en kleuters een beetje brutaal doen. Maar de wereld draait om de volwassenen en kleine kinderen moeten voor een deel mee in het ritme van de volwassenen. Dus geen rust en regelmaat, maar als er geshopt moet worden gaan de kinderen mee en als er egfeest wordt, gaan de kinderen ook mee. Ze vallen vanzelf in slaap daar als ze moe zijn. Als ze wat groter worden (een jaar of 7), is het niet meer leuk als de kinderen brutaal zijn en worden ze met harde ferme hand opgevoed tot kinderen die altijd luisteren naar volwassenen, met name naar hun ouders. Moeders wil is wet. En als er een vader is, is vaders wil ook wet. Maar die van moeder is verheven boven alle wetten. ;) Dit is ook ongeveer het moment waarop kinderen heel zelfstandig moeten gaan worden. Ze krijgen regelmatig de zorg voor kleinere broertjes en zusjes voor korte tijd. Als de kinderen pubers worden, zijn ze helemaal zelfstandig en worden ze geacht groot genoeg te zijn om een beetje hun eigen weg te kunnen gaan.

Dat is generaliserend het verschil in opvoeding. Wat is wijsheid?

Koken met liefde

Vorige week zat ik in de speeltuin met een aantal moeders. De favoriete gespreksonderwerpen in de speeltuin bij ons zijn: kinderen, eten, huishouden en school van de kinderen. Misschien is roddelen over de buurtbewoners ook wel een favoriet onderwerp realiseer ik me nu. Maar omdat ik toch nooit weet over wie het gaat, ontgaat dat deel me meestal. 

Vorige week was het onderwerp eten. Nou is eten altijd één van mijn favoriete onderwerpen, want wat is er beter dan een lekkere warme maaltijd? Aangezien veel moeders hier Marokkaans of Turks zijn, kwamen allerhande tips langs voor onder andere het maken van couscous, baklava, schapenvlees en yoghurt maken. Die tips blijven bij mij helaas grotendeels niet hangen. Als ik kook kook ik in ieder geval niet uit pakjes, maar de kinderen verwachten van mij geen hoogstandjes uit de keuken. Daarvoor hebben we onze geweldige gastouder die in een handomdraai de lekkerste gerechten klaarmaakt. Ik heb wel eens geprobeerd bij haar 'in de leer' te gaan. Maar het blijft niet mijn ding. Geef mij maar een ingewikkeld juridisch probleem of met de kinderen spelen in de Speeldernis. Daar ben ik dan weer erg goed in. :) 

Maar om terug te komen op eten koken. De moeders zeiden allemaal: "Het maakt eigenlijk niet uit wat ik kook. Mijn kinderen eten altijd alles wat ik maak omdat ik altijd met liefde kook. Ik stop liefde in het eten en daarom eet mijn gezin altijd met smaak." Ik vrees dat op dat moment mijn nuchtere Hollandse kant omhoog kwam. Koken vind ik bij tijd en wijle leuk om te doen en lekker eten vind ik heerlijk. Maar op de meeste dagen heb ik het zo druk met mijn gezin managen dat koken vooral functioneel is en tussen de bedrijven door gebeuren moet. En ik kan me werkelijk waar niet voorstellen dat er kinderen in dit land zijn die nooit klagen over het eten dat voor hun neus wordt gezet. Of ben ik nu te nuchter??

Natte, vieze en dolgelukkige kinderen in de Speeldernis

Ik ga even ongegeneerd reclame maken voor de meest geweldige speeltuin die ik tot nu toe heb gevonden: De Speeldernis in Rotterdam Noord.

De naam zegt het al. Het is een speeltuin en tegelijk een soort wildernis. Ofwel de kinderen kunnen zich uitleven met water, zand en boomstammen. We gingen er zondag heen op aanraden van een vriendin. De kinderen hebben in  over beekjes gesprongen, zandkastelen gebouwd, waterkuilen gegraven, geschommeld, gebalanceerd op allerlei boomstammen al dan niet hangend boven water, op houten huisjes geklommen, in bomen geklommen, in een waterval gestaan en heel veel gerend!
Er is een goed overzichtelijk deel voor kinderen tot een jaar of 7. De grotere kinderen kunnen door 2 poortjes (te zwaar voor de echte kleintjes) en hebben dan een grote speeldernis met wat diper water (tot je middel) tot hun beschikking. Maar de oudsten van 6, 7 en 8 hadden ook in het deel voor de kleineren voldoende uitdaging.

Ze hadden allemaal een nat pak met superveel zand (dus neem ruim voldoende droge kleren, ondergoed en handdoeken mee), maar ze hebben de tijd van hun leven gehad! Hier gaan we echt nog vaak naartoe! Voor de prijs hoef je het namelijk ook niet te laten: €1,- per kind en €2,- per volwassenen. Dat was met ons gezin met 6 kinderen goed te doen.

Speeldernis: bedankt!

Time management voor werkende moeders

Thats what I need ! ! !

Ik heb al vanaf februari twee opdrachten. Samen goed voor 38 uur werk als zzp'er. Aangezien dat een goede boterham op de tafel brengt en we extra geld goed kunnen gebruiken met onze reisplannen, is dat dus heel erg goed!

MAAR..... als je ook nog 1 dag per week thuis wil zijn, want ja je wil ook wat quality time met de kindjes doorbrengen buiten het weekend om, wordt het wel erg passen en meten. En als enthousiasteling wil ik daarnaast ook nog vanalles: vriendinnen zien, bloggen, website maken, vrouwenontmoetingsbijeenkomsten organiseren, verschillende sporten gaan bekijken met de kids zodat ze volgend schooljaar een sport kunnen kiezen, familieconatcten onderhouden, een spic en span huis, elke dag gezond eten, elke dag minimaal half uurtje bewegen, enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts. Word je al moe van mijn rijtje?? IK WEL ! !

En nu is ook nog één van de opdrachten verlengd van 1 juni tot eind van het jaar voor 24 uur per week. Dus als de andere opdracht afloopt half oktober kan ik weer wat ademhalen. Ondertussen ben ik me aan het afvragen of ik blij ben met een verlenging of niet...

Misschien moet ik me verdiepen in time-management, want het is me nog niet gelukt om meer dan 24 uur in een dag te krijgen.

Bekend probleem?

Pech onderweg

Twee keer in 5 dagen zonder benzine langs de weg staan. Ze zeggen dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot. Ben ik dommer dan een ezel? Snik...

Oh nee, vorige week reed Dream Team Papa met de camper en dachten we minder kilometers te hebben gereden na de laatste tankbeurt dan we eigenlijk hadden gedaan. En vanochtend reed ik in ons gele autootje en werkte het benzinelampje niet meer terwijl die het twee weken geleden nog wel had gedaan.Dus twee verschillende gevallen en ik ben toch slimmer dan een ezel! :)

Gelukkig is het erg mooi weer. Dus heb ik twee keer uitgebreid kunnen genieten van uitzicht op weilanden en het zonnetje. Met een zacht briesje dankzij de langsrazende auto’s. De ANWB verdient zich voor ons dus dubbel en dwars terug. Want dan ben je naar een benzinestation gelopen of gebracht, heb je een jerrycannetje gekocht, gevuld met brandstof, weer afgerekend, terug naar de auto gelopen of gebracht en alles in de tank gegoten en dan doen die auto’s uit het jaar 0 het nog steeds niet!?!?!

De accu van onze 30 jaar oude camper kon de vele pogingen om te starten niet aan en moest eerst extern opgeladen worden. En bij het vullen van mijn autootje was er lucht in de benzinetank gekomen. Ook dat was niet goed voor de auto, maar na enig wachten op de ANWB was de lucht verdampt?? Hij deed het weer en ik kon verder tuffen naar mijn werk. Fijne dag iedereen!

onze hobby: barbecue

Antillianen barbecuen bij iedere gelegenheid, bij voorkeur aan het strand. Turken barbecuen heel regelmatig, bij voorkeur in een park. Wij barbecuen in ons tuintje, bij voorkeur zo vaak mogelijk.

Aangezien het weer echt barbecueweer is - voorlopig - hebben wij de barbecue weer aangestoken afgelopen weekend. En om het maar helemaal een gezellige eerste barbecue van dit seizoen te maken, hebben we een groot deel van de familie uitgenodigd en kwam de buurvrouw ook maar even een stukje vlees meepakken.

De kinderen werden helemaal gelukkig toen we zaterdag halverwege de ochtend besloten om te gaan barbecuen. Ze werden nog gelukkiger toen ze hoorden dat er ook nog een neefje, 4 nichtjes, 3 tantes, een oom en dede (turkse opa) kwamen barbecuen. Aangezien de turkse kant van onze familie kwam, werd het een turkse barbecue.

De cultuurverschillen:

Turken barbecuen een groot deel van het vlees, maken salades en zorgen voor turks brood. Als een groot deel van het vlees door één of meer van de mannen is gebarbecued, wordt de tafel gedekt en gaat iedereen aan tafel eten. Als er aan tafel te weinig plaats is voor iedereen gaan bij voorkeur eerst de mannen, dan de kinderen en dan de vrouwen. Al naar gelang het tijdstip en de mate van trek kunnen de kinderen voorrang krijgen. Als iedereen klaar is, ruimen de vrouwen alles op en maken de keuken weer spic en span. Daarna wordt er samen fruit gegeten, turkse thee gedronken en nagekletst.

Antillianen zorgen dat een tafel klaar staat met al het vlees, wat salades, stokbrood, sausjes, plastic borden, bestek, bekers en limonade. Dan gaat de barbecue aan en begint iedereen op schoot brood en salades te eten. Zodra een stuk vlees van de barbecue komt, gaat het naar een bord. Zo gaat het door tot iedereen voldoende heeft gegeten. Als al het vlees gebarbecued is, blijft iedereen nog wat kletsen, komen de borrelnootjes en chips en dergelijke op tafel en daarna wordt langzaamaan her en der opgeruimd. De volgende ochtend zijn de sporen van de barbecue nog zichtbaar.

Beide hebben uiteraard voordelen en nadelen.

logeren bij oma en opa

Logeren bij opa en oma! 

Ik heb er geen herinneringen aan. Oma van moederskant overleed na een lang ziekbed toen ik 4 jaar was. Opa was een traditionele man, dus een klein kind bij hem laten logeren was geen optie.Opa en oma van vaderskant woonden op Curaçao, dus daar logeerde ik alleen samen met mijn ouders en broertjes.

Toen Grote welp een jaar of 3 was hadden we onze angst overwonnen en mocht Grote welp voor het eerst één nachtje logeren. Sindsdien is het hek van de dam en logeren de Dream Team Kindjes regelmatig bij oma en opa. Voor de kinderen superspannend en intensief en voor oma minstens net zo intensief. Oma wordt ook een dagje ouder.

Sinds Grote welp na terugkomst een keer een hele middag moe op een bankje in de speeltuin heeft gezeten, regelen we het zo dat de kinderen alleen nog 's avonds terug komen van oma en opa. Kunnen we ze meteen het bed in schuiven. :) Ze doen iedere keer ongeveer hetzelfde. Ze gaan naar de kinderboerderij, gaan zwemmen, spelen met de buurkinderen en eten patatjes en/of pannekoeken. En toch is het iedere keer weer een groot feest en zijn oma en de logeerkinderen uitgeput en voldaan na één of twee nachtjes logeren.

Gisteren kwamen Uniek meisje en Laatste meisje terug van twee nachtjes bij oma en opa logeren. Tijdens het eten kon er eigenlijk alleen nog in de ogen worden gewreven van vermoeidheid. Oma en de dametjes moe, maar vol verhalen van hun belevenissen. De meisjes kunnen vandaag uitslapen, maar oma nog niet. Die heeft nu Grote welp meegenomen om twee nachtjes feest te vieren te logeren. 

Hoe moeilijk ik het ook vind dat één van de kinderen niet onder mijn dak in zijn/haar eigen bedje slaapt, ik word zo gelukkig bij het idee dat ze bij opa en oma de tijd van hun leven hebben. Later zullen ze geweldige herinneringen hebben aan logeren bij opa en oma! Dan mag ik het stokje hopelijk overnemen! :)

Moederdag

De kadootjes voor moederdag!

Ze staan al sinds de laatste schooldag voor de vakantie (vorige week vrijdag) in de keuken. De Dream Team Kinderen moeten de kadootjes nog verstoppen. Maar voordat ze in alle kastjes gaan snuffelen of niet meer weten waar ze een kadootje hebben verstopt, antwoord ik steeds dat ze dat met papa maar even moeten regelen. Dat vinden ze helemaal prima, maar ze roepen er wel bij dat ik niet in de keuken moet kijken want daar staan de kadootjes en die moeten nog worden verstopt. Dat ik dan net uit de keuken kom waar ik hun brood heb gesmeerd of eten klaar heb gemaakt is een onbelangrijk detail. :)

En aangezien Dream Team Papa's prioriteiten niet bepaald liggen bij het verstoppen van moederdagkadootjes doen we hetzelfde ritueel elke dag. Heerlijk die kleine kinderen!

De indeling van de camper

Al een tijdje zijn we zoekende naar hoe we de camper het beste kunnen opknappen.

Zullen we hem naar Turkije brengen en het daar helemaal laten doen? Nadelen: je bent er niet zelf bij om uit te leggen wat je precies wil en om alles in de gaten te houden en dat is toch echt nosig in Turkije. We kennen de mensen niet, dus zal dat goed gaan? De camper moet erheen worden gereden voor honderden euro's aan benzinegeld en ook weer terug. Dream team Papa moet op en neer vliegen als hij hem gebracht heeft en later om de camper weer op te halen. Voordelen: het is stukken sneller en goedkoper dan in Nederland om de camper te laten verbouwen.

Zullen we het hier zelf doen? Voordelen: je kan het precies maken zoals je zelf wil. Nadelen: het is erg tijdrovend en we willen deze zomer toch echt gaan proefrijden. En het is toch vrij prijzig als je alle materialen bij elkaar optelt.  

Zullen we het hier laten doen? Groot nadeel: veel te duur! Boven ons budget.

Nu is Dream Team Papa aan de praat geraakt met zijn nicht in Istanbul. Haar man blijkt goede vrienden te zijn met de camperbouwer in istanbul waarvan we de website al hadden gevonden en ze wonen er om de hoek. Deze nicht vindt ons plan geweldig en wiol maar wat graag helpen en elke dag in de gaten houden of de bouwers wel precies volgens onze wensen bezig zijn.

Dus we hebben een offerte opgevraagd in Istanbul. Maar ja, daarvoor moeten we toch eerst precies weten wat we willen. Want één van de voordelen van een opknappertje: je kan helemaal zelf bedenken hoe je de camper wil indelen, want alles moet toch nieuw gemaakt worden. Dus wij dit weekend puzzelen met onze wensen en de daarvoor benodigde centimeters en zie hier het resultaat:

Achterin komen twee stapelbedden van 3 bedden boven elkaar. In de hoek van de stapelbedden komt de natte groep (toilet en douche). Achter de bestuurder komt een treinzit waar 3 kinderen met de rijrichting mee en 3 kinderen tegen de rijrichting in kunnen zitten. De bijrijderstoel voorin moet 180 graden kunnen draaien. Achter de bijrijderstoel een televisie die in een koof kan zakken. En tussen de treinzit en een stapelbed komt een L-vormige keuken. Dan hebben we in totaal 10 slaapplaatsen. En hebben we 8 zitplekken die tijdens het rijden gebruikt kunnen worden!

Ben benieuwd wat de kenners ervan gaan vinden.

40 dagen na het overlijden en mijn hoofddoek

Maandag 22 april was het 40 dagen geleden dat mijn schoonmoeder overleed. Traditiegetrouw is er een speciaal gebed in de moskee na 40 dagen. Alle familie, vrienden en kennissen worden uitgenodigd en krijgen na het gebed eten en drinken. Afgelopen zaterdag was het zo ver.

Ik heb vaak te maken met tradities die voor mij nieuw zijn en ik dus als enige niet precies weet wat er gebeuren gaat en wat er van van me verwacht wordt. Uiteindelijk komt het er meestal op neer dat er van mij niet veel wordt verwacht omdat ik niet turks ben en geen moslim ben. :)

Niet zo lang geleden ben ik naar een traditionele turkse bruiloft geweest. Toen dacht ik:  laat ik eens één van die mooie lange gewaden aantrekken die Dream Team Papa 4 jaar geleden mee heeft genomen uit Mekka. Mijn schoonmoeder was toevallig bij ons en heeft me sindsdien regelmatig gevraagd of ik niet weer één van die jurken aan wilde trekken. Ze vond ze zoooo mooi.

Dus zaterdag heb ik ter ere van haar de mooiste jurk aangetrokken. En speciaal voor haar dan ook maar een hoofddoek. All the way, helemaal bedekt. Wat een ervaring. Ik kwam zonder hoofddoek en daar deed mijn schoonzusje hem om. Ik had natuurlijk geen idee hoe ik hem vast moest wikkelen, spelden en knopen. Maar schoonzusje is expert en heeft er iets moois van gemaakt. Daarna herkenden mensen me steeds pas na beter naar me te hebben gekeken. Dream Team Papa liep me in eerste instantie zelfs voorbij. Het was een bijzondere gewaarwording om er geheel anders uit te zien. Maar zelfs tussen bijna alleen maar dames met een hoofddoek voelde ik me toch niet op mijn gemak ermee.

Conclusie: ik ben blij dat ik dit ter ere van mijn schoonmoeder heb gedaan, maar het past niet bij mij.

Besparen, besparen en nog meer besparen.....

Gisteravond zat ik er helemaal doorheen.

De hele dag ging het heel goed. Ik had een drukke werkdag gehad, Uniek meisje en Grote welp daarna naar zwemles gebracht en als afsluiting een geweldige workout gedaan bij Fitclub Spijkenisse. Daarna kwam Dream Team Papa met de bom: onze maandpremie van gas en licht was te laag vastgesteld en we moeten volgens de jaarrekening enorm veel bijbetalen! Snik, snik! Ik heb er serieus een aantal tranen om gelaten. Weer geld dat 'verdwijnt' en wat dus niet in de camper en onze reis gestoken kan worden.

Dus de knop is nu echt om! En dit blog gaat mijn stok achter de deur worden! (hoop ik) Ik was al bezig met zuiniger leven, maar nu ga ik het serieus aanpakken. Anders gaan we met weinig geld op reis. ;)

Acties:
- maandboodschappen serieuzer gaan plannen zodat ik niks meer bij hoef te kopen tussendoor
- geen geld meer uitgeven aan onnodige zaken (ik ga de tip van Teunie volgen en in mijn portemonnee een briefje plakken met de tekst: "Heb ik dit echt nodig?")
- alle laders, laptops en andere apparatuur uit het stopcontact als ze niet worden gebruikt
- wekelijks ga ik alle meterstanden opschrijven
- vaste lasten ga ik op een rij zetten om te bekijken waar we kunnen besparen
- pinpasjes laat ik voortaan thuis en ik betaal alleen nog contant (zie ik het geld tenminste mijn handen uitvliegen)
- alle overbodige spullen ga ik proberen te verkopen en als dat binnen een maand niet lukt, gaan ze naar Piekfijn
- niet meer nadenken, maar ik ga na de meivakantie gewoon beginnen met onze eigen Fitclub: gewoon met een groep enthousiaste mensen iedere week een uurtje bewegen in de buitenlucht met heel veel funoefeningen
- ik ga dit weekend benutten voor een mega-lente-schoonmaak en daarna een schoonmaakschema maken om het bij te houden.

Iemand nog meer tips?

Even kennismaken

De samenstelling van ons Dream Team schijnt bijzonder te zijn. Ik beleef het elke dag, dus ik weet niet beter, maar als ik andere mensen vertel over ons Dream Team hoor ik dat het toch wel allemaal een beetje apart is. Kenmerken van het Dream Team zijn: multicultureel, gezellig, rommelig en altijd bezig onze volgende uitdaging te plannen of ten uitvoer brengen.

Dream Team Papa heeft een Turks paspoort en een Nederlands paspoort, maar is eigenlijk Koerdisch. Om het maar even makkelijk te maken. Opgegroeid in Turkije en op zijn 15e naar Nederland gekomen. Hoe vernederlandst ook (geen accent te horen, behalve plat Dordts), Turkije blijft trekken aan Dream Team Papa.
Dream Team Mama heeft alleen een Nederlands paspoort, maar dat hebben alle Antillianen. In Nederland geboren en getogen en pas later papiaments geleerd. Dus biologisch half Antilliaans, maar feitelijk maar zo'n 20%. Wel 100% behoefte aan warm weer. Hoe warmer hoe beter.

Dan zijn er Lichtmeisje en Grote Zoon, de kinderen uit het eerste huwelijk van Dream Team Papa. Lichtmeisje en Grote Zoon komen elk weekend gezellig meedraaien in ons huishouden van Jan Steen.

Na Lichtmeisje en Grote Zoon zijn bijna jaarlijks de volgende leden van het Dream Team geboren: Grote welp, Uniek meisje, Laatste meisje en Minipapa. In de weekenden hebben we dus 6 DreamTeamkinderen en doordeweeks 4 DreamTeamkinderen. Heerlijk gezellige boel. Maar tegenwoordig vinden veel mensen het vaak veel kinderen en zijn onder de indruk hoe we een groot gezin combineren met allebei werken als zelfstandig ondernemers. Aangezien dit nog niet zo lang geleden heel normaal was in Nederland en de gemakken alleen maar toegenomen zijn voor huisvrouwen en moeders eigenlijk een onbegrijpelijke opvatting (vind ik).

Dream Team Papa was zelfstandig ondernemer in de bouw, maar dankzij de fantastische economie en de geweldige stimuleringsmaatregelen van de regering is daar geen droog brood meer te verdienen. Dream Team Mama is ook zelfstandig ondernemer, maar dan vooral in gemeenteland. Daar valt nog net wel een droge boterham te verdienen. Daarnaast zijn we erg actief als het gaat om het begeleiden van mensen om hun sportprestaties te verbeteren en af te vallen.
En om alles draaiende te houden, zijn we al jaren gezegend met een geweldige gastouder die Grote Zus wordt genoemd door de kinderen.

We hebben altijd plannen en nemen veel ad hoc beslissingen. De koop van ons huis was al gesloten voordat we klaar waren met de 1e bezichtiging. Toen moesten we wel nog ff 6 maanden verbouwen met 2 ukkies, waarvan 1 pasgeboren. Maar dat is een detail. We hebben een opknapcamper gekocht. Die moet nog helemaal heringericht worden. Ook een detail, want volgend jaar zomer gaan we er hoe dan ook mee op reis. In de afgelopen 7 jaar zijn we 2 keer verhuisd, waarbij ieder keer een ingrijpende verbouwing plaatsvond, hebben we 4 kinderen gekregen, hebben we talloze auto's versleten (Dream Team Papa's hobby is auto's kopen en verkopen) en hebben we het vooral heel gezellig met zijn allen!

Onze Tabbert camper

Ta ta ta ta ! ! Hier is ie dan !

De camper waar wij minimaal een jaar met 4 kinderen mee willen gaan reizen! Het lijkt een oude SRV-wagen, maar het is toch echt een camper!

Vooral Dream Team Papa heeft maandenlang echt alle campers bekeken die op internet aan werden geboden. Na al die maanden gingen we voor het eerst in het echie naar campers kijken in de buurt van Utrecht. Ook meteen een leuk uitstapje met zijn tweetjes. Ze zijn mooi en DUUR ! Zeker omdat we niet bepaald een kleintje konden kiezen. Er moeten toch zit- en slaapplaatsen zijn voor 8 personen. Lichtmeisje en Grote Zoon willen natuurlijk ook wel mee in de schoolvakanties.

Toch maar weer terug naar het internet, want we hadden geen budget voor onze tweedehands droomcamper van rond de € 30.000,-. :(

Toen vonden we deze opknapper. Dream Team Papa ging kijken en had hem eigenlijk al zowat gekocht. Voor de vorm moest ik natuurlijk ook nog even gaan kijken. Maar toen hadden we dus ineens een camper. Maar geen stalling.... Stalling van een camper is best wel prijzig bleek. Dus gelukkig hebben we hem voorlopig bij de sportschool van een kennis kunnen zetten.

We zijn als kleine kinderen zo blij met onze camper. We hebben alle mogelijke indelingen al getekend en besproken. Het blijft leuk! Straks misschien minder als we echt aan de bak moeten. Want de buitenkant is prima, maar van binnen moet de camper zo goed als volledig worden gestript en weer opgebouwd. Maar ja, dat hebben we de afgelopen jaren ook met 2 huizen gedaan, dus waarom niet met een camper??

Ik zal hier regelmatig een blogje schrijven over de vorderingen in onze camper.